De geest krijgen
Ooit werd op de vijftigste dag na Pasen door Joden een oogstfeest gevierd. Later ontstond op deze dag het Pinksterfeest. Nog aarzelend ontvingen de eerste christenen de vrucht, de vangst die ze van Jezus hadden geërfd. Welke oogst was dat eigenlijk? Waren de leerlingen van Jezus het daarover met elkaar eens? Nu ik voor het eerst zonder mijn rijpe concertvriend in het Concertgebouw ben, moet ik aan die nog talmende jongens denken. Naast mij zit mijn verse concertvriend zoals hij nu al heet. Een jongeman die de Achtste van Bruckner met het Concertgebouworkest onder leiding van Jaap van Zweden al net zo op waarde weet te schatten als mijn overleden metgezel. Zojuist zag ik in het programmaboekje een oproep om deze muziektempel net zo gaaf aan de generatie na ons af te leveren als onze voorgangers deden. In feite is ieder concert hier een oogstfeest. Ons voorgeslacht, wat heeft het ons wel niet gebracht. De rijpe concertvriend, handenvol volle schoven leverde hij bij me af. En nog steeds. In zijn geest ben ik opgestaan. Nu vier ik dagelijks zijn Daseinsfreude. Hoe langer hij dood is, hoe levendiger ik zijn oogst ervaar. Dat is het natuurlijk! De oogst van Pinksteren, de erfenis van Jezus: een grensoverschrijdende uitbarsting van inspiratie en liefde. Zo krijgen we dagelijks de geest. Laten we die uitbundig, gul, speels en vrijmoedig doorgeven.