Open ramen
Als God een deur sluit opent Hij ergens anders een raam. Wie kent dit gezegde niet. Maar een raam is geen deur. Mijn open deur was mijn rijpe concertvriend. Het is nu twee maanden geleden dat hij stierf en het gemis wordt erger. Gisteravond heb ik dapper mijn eerste concertvriendloze concert bezocht en dat viel niet mee. Toch opent God inderdaad overal ramen. Vanmiddag trof ik middenin een dorpje waar ik moest zijn een vriend die ik al jaren niet gezien heb. Hij moest richting station. Verbijsterd was het instappen. Binnen de kortste keren lag ik als vanouds gevaarlijk dubbel van de lach over m'n stuur. Nu ik thuis kom, vind ik een mail van een dierbare die ik sinds onze conservatoriumtijd niet meer heb gesproken. Hij was een briljant organist en is nu dominee. Nooit zal ik vergeten hoe wij als muziekstudentjes onaangekondigd bij elkaar over de vloer kwamen. Toen was nabijheid heel gewoon. Samen vierden we spontaan Sinterklaas. Zonder snaai, cadeautjes, drank of wat dan ook. En wat hadden we het geweldig. God opent vandaag twee ramen voor mijn gesloten deur. Wat kan ik meer dan dankbaar en verwonderd zijn. Mysterieus mooi is het leven. Maar wat blijft die ene deur toch gesloten. Ik mis hem zo en dat verdient hij ook. Ik doe hem eer aan met mijn tranen. Met open ramen.