Ruimte
Voor velen van ons schijnt januari een moeizame maand te zijn. Hoe komt dat?
Is het omdat de knusse kerstlampjes weer de doos in moesten? Wat kan ons dat eigenlijk schelen, laten we fijn kaarsen blijven branden!
Zou het zijn omdat de lente nog lang niet in zicht is? ‘Als de dagen lengen, gaat de winter strengen’, zeiden we vroeger. Tegenwoordig is het vooruitzicht van sneeuw en ijs juist aantrekkelijk. Lente is het al een tijdje.
Dus dat kan ook niet de reden zijn van ons gevoel van onbehagen.
Is het omdat ons goede voornemen al gesneuveld is? Of had u er geen? Zelf doe ik er ook niet echt meer aan, maar het afgelopen jaar maakte ik me toch een tikje nerveus. Zowel de vele lijdende vluchtelingen als het klimaat baarden me behoorlijk wat zorgen. Vandaar dat ik me voornam dit jaar te oefenen in aanwezig zijn in het heden. Kijk eens wat je nu allemaal hebt. Daar schijn je erg dankbaar van te worden.
Van terugkijken word je depressief en vooruitblikken kan je neurotisch maken.
Best een goeie tip. Dankbaar zijn om hoe het nu is, het valt te oefenen.
Maar het ‘unheimische’ gevoel van ‘niet-thuis-zijn’ dat zo bij januari lijkt te horen, lost pas echt op als we dit nieuwe, nog onbekende jaar niet langer zien als leegte, maar als ruimte.
(Column voor NCRV-gids)