Binnenreis

In de krant schrijft een man dat hij zich tegen het advies van zijn arts laat steriliseren. Ook verschijnt er een boek van een ‘bewust kind-vrije’ vrouw. Deze dame lijdt onder het oordeel van de buitenwereld over haar keuze. Onlangs kreeg ik een vlammende brief van een jonge vrouw die haar kinderwens na alle mogelijke pogingen moest opgeven. Een schitterend geschreven noodkreet aan mij. De vrouw onderzocht haar verzet tegen haar onvruchtbaarheid. Vroeger had ze een bloedhekel aan haar moeders vriendin, die toevallig kinderloos was. Nakomeling-loze vrouwen zijn ongevoelig en koud, was ze gaan denken. Volgens haar ben ik eerder het tegenovergestelde en daarom ging ze mij eens digitaal onderzoeken. Tot haar verrassing blijk ook ik kinderloos. Daar sneuvelde haar belemmerende overtuiging. Geestig genoeg herkende ik veel in haar redenatie. Vroeger vergeleek ik twee tv-presentatrices. De een was zacht, want had een zoon. De ander moest wel egocentrisch zijn, want kinderloos. Nu schater ik om mijn jeugdige aanname. Ik houd zoveel van kinderen, dat ik ze niet voor mezelf wilde houden. Bovendien geven we Moeder Aarde misschien wel een teder cadeau door ons niet voort te planten. Maar we hoeven ons niet te verdedigen. De kritische stemmen in de buitenwereld en in ons hoofdkantoor zijn slechts afleiding. Die intieme kindkwestie vergt vruchtbaar, moedig zelfonderzoek. Als het oordeel wegvalt, wat blijkt dan werkelijk waar te zijn?