Damp
Ook al is het pasen geweest en is de lente net begonnen, gestorven wordt er nog steeds. De overledenen zijn niet bij te benen. Bizarre ongelukken en plotselinge hevige ziektes met fatale afloop; de dood is bijzonder aanwezig. Er is een joodse uitdrukking waar ik momenteel dagelijks aan denk: ‘Als je God wilt laten lachen, moet je je agenda laten zien.’ Betekent dit dat we maar nooit meer opstaan? Dat is toch ook geen leven? Mijn vader weet raad. Hij ondertekent zijn briefjes met: ‘S.c.J.’ Sub conditione Jacobi. Onder het voorbehoud van Jacobus. Hij doelt op het gelijknamige bijbelboek, hoofdstuk 4 vers 13 tot 16: ‘U zegt: “Vandaag of morgen gaan we naar die of die stad. Daar blijven we een jaar, we zullen er handeldrijven en geld verdienen.” U weet niet eens hoe uw leven er morgen uitziet. U bent immers maar damp, die heel even verschijnt en al verdwijnt. U zou moeten zeggen: ‘Als de Heer het wil zijn we dan in leven en zullen we dit of dat doen.’
Als je bij het afscheid achteloos: ‘Tot de volgende keer!’ tegen mijn vader zegt, roept hij terug: ‘Onder het voorbehoud van Jacobus!’
S.c.J. Voortaan wordt dat mijn handtekening onderaan mails over op handen zijnde vergaderingen en andere afspraken. Ik ben immers maar damp. Heerlijk. Verdampen doe ik het liefst buiten. In de lentezon.