Grandeur

In feite heb ik maar één hobby; oude wijsheden terugvinden in moderne inzichten. De paasgast van de Verwondering heeft het over de graankorrel die moet sterven om vruchtbaar te zijn. Staat in het Bijbelboek Johannes. En nu lees ik in een internationaal blad voor psychologie hetzelfde: 'nederigheid’ -jezelf zien zoals je bent, zonder je ego te hoeven opblazen- beschermt ons tegen angst voor de dood. Mensen die zichzelf relativeren blijken minder bang voor hun sterfelijkheid te zijn dan degenen die zichzelf en hun eigen cultuur ophemelen. Denken dat je geweldig bent en overal recht op hebt, voedt volgens de onderzoekers existentiële angsten. Volgens Tibetanen is er verband tussen het aantal keren dat een mens ‘ik’ zegt en de kans op een hartaanval. Kun je nagaan hoe gevaarlijk social media zijn. Daar wil ons ‘ik’ op alle mogelijke manieren uitzonderlijk zijn. In de oude verhalen blijkt dat Jezus een instrument was van iets veel groters dan zijn persoon alleen. ‘Wie mij ziet, ziet de Vader.’ Hij wist iets wat we nu in psychologische vakbladen teruglezen. Ons ego is niet het doel, maar een vervoermiddel. Pasen vertelt dat door de dood van het individu heen, het mysterie schemert waarin we allen verbonden zijn en waar we naar terugkeren. Nederigheid is de moed om te gaan staan in je volle pracht, omdat je je grandeur niet persoonlijk neemt.