Luisteren

Of ik wil vertellen wat echt luisteren is. Een religieus tijdschrift wil daar een themanummer van maken. Echt luisteren. Ik loop al een tijdje te mijmeren over een recent uitgezonden tv-interview met Marco Borsato. Een man die zichtbaar oprecht is en naar zijn gezin verlangt. De hamvraag van het interview hangt als een doffe wolk boven het hele programma: of Marco spijt heeft van zijn vermeende escapades buiten de deur. Want dan kan hij weer met een schone lei beginnen. En wij, verontruste kijkers ook. Hoewel ik grote sympathie heb voor de interviewer, gebeurt hier helaas toch iets wat we veel te vaak doen: de bevraagde wordt in een hoek gedrukt. Borsato kan niet anders dan beamen wat de interviewer suggereert. Ja, hij heeft spijt en zal in de toekomst zijn uiterste best doen om niet meer in z’n oude fout te vervallen. Met deze methode wordt niet alleen hij in de steek gelaten, we zijn ook niet trouw aan onszelf. Dit interview had episch en levensveranderend kunnen zijn voor velen. Want wie kent de verscheurdheid niet tussen het verlangen naar geborgenheid en de zucht naar avontuur. Zolang niemand dat hardop durft of mag zeggen, zullen we nog lang in eenzaamheid voortstrompelen. Maar wat is nu echt luisteren? Ik noem het vaak leeg luisteren. Dat kunnen we alleen als we ook leeg luisteren naar onszelf.

   « Artikelen overzicht