Ritueel

Vannacht schoot ik wakker omdat ineens de betekenis van het woord mattenklopper tot me doordrong. Die is bedoeld om matten te kloppen! Bij ons was dit kunstig gevlochten riet bestemd voor lijfstraf. Althans, het woord werd alleen in die context gebruikt. Je diende ‘m zelf nog te halen ook. Hup, op de bips. Gelukkig waren we allen dik ingepakt. Op gasverwarming werd toen al intensief bezuinigd. Het schijnt dat ook ik een piepklein mattenkloppertje bezat waarmee ik mijn pop opvoedde. Ik wist niet beter dan dat deze handeling als liefkozing bedoeld was. Nee, ik heb daar niets aan overgehouden, behalve een gebrekkig begrip voor het huishoudelijke doel van de klopper. Zou het voorwerp nog bestaan? Mijn kleed kan ook een fikse beurt gebruiken. Ik verheug me nu al. In de winkel vind ik na lang zoeken slechts één exemplaar. Er hangt geen labeltje aan en de kassaknul heeft geen idee waarmee hij van doen heeft. ‘Mattenklopper’, mompel ik machteloos achter m’n mondkapje. Hij verstaat het niet, dus kan ‘doe maar bukken kindje’ ook geen kwaad. Op straat knipoogt een man olijk naar me. Zou hij ook zo’n opvoeding achter de rug hebben? Robbertje vechten? Ik zwaai naar hem. M’n verse aanwinst blijft jolig doorzwiepen tot m’n voordeur. Ik ga me helemaal uitleven. Oud stof met nieuwe energie te lijf gaan. De betekenis van de mattenklopper is nog veel diepzinniger dan ik vannacht al dacht.