Zegeningen

Bovenaan mijn facebookpagina staat een kort gedichtje: Als je kijkt zie je nog niet, als je ziet grijpt het je aan. Het is van Willem Hussem. Toen ik vanochtend de deur uitging, nam ik me voor om straks over die mooie woorden te schrijven. Over kijken en zien. Maar ik vergat even dat ik naast een waarnemer kennelijk ook een enorme ontkenner aan boord heb. Want ondanks het feit dat ik me totaal niet lekker voelde, ging ik toch naar Zwolle om mijn vader naar zijn maandelijkse ziekenhuisbehandeling te brengen. Hij sprak nog opgewekt tot een verpleegkundige ‘Tel uw zegeningen’. Zij antwoordde: ‘Zegt u dat wel!’, rolde prompt haar mouw op en toonde haar tatoeage met precies die zin. Als je ziet, grijpt het je aan. Maar ik werd zo onwel, dat ik om hulp vroeg. Vanwege een hartslag van 160, kreeg ik een bètablokker. Pfff, wat stom zeg, dat ik zo’n hartritmestoornisaanval nog steeds niet herken. Terwijl ik best prettig een tikje wegdoezelde, maakte ik me vrolijk over het woord bètablokker. Mijn bètakant is nooit op gang gekomen en nu wordt ‘ie geblokt. Gelukkig doet m’n ‘grappertje’ het nog. En nu kan ik naar het tekstje kijken: Als je kijkt zie je nog niet, als je ziet grijpt het je aan. Mijn hart vroeg vandaag om verwondering. Niets is vanzelfsprekend aan onze trouwe tempel.