95
Het is niet zo dat je als kind bewust zit te genieten van je lievelingsseries omdat ze toevallig van de NCRV zijn. Zeg nou zelf. Je zit met je natte haartjes in je pyama en je piepkleine bakje chips gewoon verschrikkelijk van Swiebertje te houden. Zodanig dat hij een vriend voor het leven zal worden. De onconventionele liefde tussen hem en Saar volg je gretig na. En zoals Saar ‘O meneer!’ tegen de burgemeester zei. Hoe verrukkelijk. Je kunt als kleintje ook niet voorspellen dat je ooit in een eenvoudige boshut gaat zitten interviewen die je dagelijks doet denken aan de houtje-touwtje-tv van toen. Toch zal ik niet de enige zijn die zich gulzig liet laven door de prachtseries van de NCRV. De kleine zielen, de kleine waarheid, de koperen tuin, Sil de strandjutter, het wassende water, de zomer van 45, zomaar wat toptitels. De NCRV-gids bestaat 95 jaar. Reden voor dankbaarheid. Vanwege u, bedoel ik dan eigenlijk. Misschien vindt u het wat grote woorden, maar als ik u tegenkom tijdens bijvoorbeeld de Kerkentour of elders in het land ervaar ik de gemeenschap der heiligen. We zijn medepelgrims die elkaar regelmatig tegenkomen op ons levenspad. Ieder met zijn eigen rugzak, maar verbonden door onze gemeenschappelijke passie van zoeken en oprapen. Ik geniet van uw bezieling en levenswijsheid. Dank daarvoor. Laten we elkaar blijven groeten onderweg.