Aannemer

Vandaag maak ik een staaltje gij-zult-u-geen-gesneden-beelden-maken mee. Als gereformeerd kind begreep ik dat dit ten strengste verboden was en zag dan gesneden ontbijtkoek voor me. De bel gaat. Meneer Glasvezel.‘Ik neem aan dat u boven ook televisie hebt?’ Uh.. ‘Ik neem aan dat u hier niet alleen woont?’ Ach, hoe komt u daar zo bij? Meneer ziet mijn verwondering niet. ‘Ik neem aan dat u veel films kijkt?’ Dan vraag ik of meneer misschien aannemer is. Hij kijkt me verdwaasd aan en neemt maar afscheid. Tuurlijk is de glasvezelboy geen aannemer. Beetje flauw. Gesneden beeldenmaker had ‘ie misschien wel leuk gevonden. Heerlijk zoals we elkaar wegzetten. Nog wat namijmerend snijd ik in de keuken een stuk ontbijtkoek af. Dan zie ik door het raam twee mannen voor mijn deur verschijnen. Ik neem aan dat het Jehovagetuigen zijn, maar ook ik ben geen aannemer en dat wil ik later ook niet worden. Maar waarom bellen de heren niet aan? Ze kijken door het voordeurglas. Daar hebben ze zicht op een groot Jezusbeeld die de gasten met wijd open armen welkom staat te heten. Door het open keukenraam hoor ik de ene man zeggen: ‘Ze zijn hier diep gelovig.’ De heren weten genoeg en gaan. Dus dat zijn gesneden beelden. Ik neem nog wat gesneden koek en aai mijn Jezusbeeld. Vindt ‘Ie niet erg. Neem ik aan.

 
   « Artikelen overzicht