Al dit vallen

Hij zei dat God in levensgevaar is. Vandaar die vlucht voor Herodes. Wij moeten Hem beschermen en koesteren. Maar allereerst is het zaak ruimte te maken om God geboren te laten worden. In je hart ja. Hij wees lachend op m’n kerstrode vestje.

We zijn de enige hotelgasten en hebben de mooiste plek bij het raam. Met uitzicht op het dal. Het miezert in het Rothaargebirge.

Iedere ochtend zou hij me tot aan de rand van het dorp brengen. Hij zou dan terugkeren om te lezen en vooral om bij te komen. Een man van 87 heeft ook weleens behoefte aan een ‘retraite’, zegt hij. Mijn rijpe concertvriend.

En ik zou stoer de heuvels in klimmen.

Zo ook een paar dagen geleden. Hij bracht me naar de voet van de berg en nam toen de weg terug naar het dorp.

Toen ik boven was, zag ik hem lopen in het dal. Op zijn stoere nieuwe stappers. Hij verdween onder druipend lover.

En ik huiverde nogal. Naaldbossen zijn umheimisch bij slecht weer.

Na uren klamme volharding bereikte ik een opluchtend dorpje. Daar kwam het sms-bericht dat hij gevallen was.

 

Nu is het dagen later. Zijn gebroken pols is in Duits gips gegoten. Hij is een sterk en zinnig mens die het leven als een geschenk ziet en zijn eenzame val eenvoudig aanvaarden kan.

Maar ik niet. Ik was er niet. Zoveel leed waar ik niet bij ben, dichtbij

en verweg. Hoe vaak slaap ik net als de leerlingen in de Hof van Olijven,

terwijl nabijheid en troost geboden zijn?

Nu sijpelt als een trage bergrivier onafgebroken verdriet in mij, om alle eenzaamheid en hulpeloosheid. Stromend water op weg naar een immense zee van onafzienbaar leed.

De ongelukkige aardsmak van mijn oude vriend halen flarden van de dichter Rainer Maria Rilke naar boven:

 

…en in de nachten valt de zwarte aarde


uit alle sterren in de eenzaamheid.


Wij allen vallen. Ook deez’ hand hier valt.


En zie slechts anderen aan: het is in allen.


Toch is er Eén die al dit vallen


oneindig teder in Zijn handen houdt.

 

Oneindige tederheid. Pfff. Voor al die talloze slachtoffers van dit jaar?

Is er dan nog ruimte om God geboren te laten worden?

Welke herberg is opgewassen tegen zoveel aanvraag?

Mijn oude vriend maakt een kom van zijn handen en wijst ermee op mijn hart.

 

(Column voor Volzin)

 
   « Artikelen overzicht