Binnenkansje
Mijn oren moeten uitgespoten worden want ik ben zo doof als een kwartel. Maar wat de doktersassistente ook probeert, mijn gehoororganen blijven potdicht. Ik word naar huis gestuurd met de opdracht om drie keer per dag olie in m'n oren te spuiten. Over vier dagen mag ik terugkomen, dan gaat ze het nog een keer proberen. Omdat ik maar één hobby heb, probeer ik 'm ook maar weer op deze situatie uit. Ik stel graag deze vraag: wat is hier het verborgen geschenk? Nou, heb je even... Ik krijg eerbied voor alle doven en slechthorenden onder ons. Want man man, wat maakt doofheid je onzeker! Het is heel moeilijk de richting te bepalen waar geluid vandaan komt. Zo denk ik dat het buiten keihard regent, terwijl in de redactieruimte de airco loeit. Is dat eigenlijk niet heel romantisch? Een ware zegen in vermomming! Wat me verder opvalt is dat ik vooral m'n eigen bloed hoor suizen en m'n hartslag waarneem. Toch ook bepaald een binnenkansje. En wat natuurlijk helemaal grappig is: het luisterend oor waar ik m'n brood mee verdien doet het gewoon niet. Mijn werkgereedschap is stuk. Mijn onvergetelijke grootmoeder gaf ooit een gehoorapparaatje terug aan de dokter met de woorden: 'Neem maar weer mee hoor jongen, ik hoor dingen die ik helemaal niet wil horen.' Ik heb vakantie als je het goed nagaat.