Borstel

Ooit maakte ik een documentaire over plastische chirurgie. Toen ik de kliniek binnenstapte, zei de receptioniste: ‘Ik snap wel dat jij je bovenlip wilt laten opspuiten.’ Interessante verkoopmethode. Ik stond even te mijmeren over die opmerking, toen een andere vrouw me aanschoot en op haar voorhoofd wees: ‘Mooi gelukt zeg!’ Ze dacht dat ik me had laten ontfronsen. Maar dat had ik in m’n jeugd al gedaan, toen het tot me doordrong dat er niet minder regen op je gezicht valt als je grimast. Bovendien gebeurt er opmerkelijk weinig in mijn hoofdkantoor, dus een denkrimpel heeft zich nooit weten te ontwikkelen. Een opmerking kan veel impact hebben. Mijn moeder heeft door één zinnetje gezorgd voor luie ontspanning wat het uiterlijk betreft. Als puber zei ik vermoeid dat ik m’n haar nog moest wassen. ‘Welnee, je haalt er gewoon een borstel door, dan kan het best nog een dagje.’ Dat commentaar is levensbepalend voor me geworden. Relax babe. Nu ben ik bij een mondzorghuis waar de medewerkers allen vinden dat mijn gebit lelijk is. Zelfs als de boel met beugel is rechtgezet, zullen mijn tanden ook nog van vorm moeten veranderen. Ik kan geen borstel door mijn gebit halen, maar wel door hun opinie. Grimassend sta ik voor de spiegel. Nee, recht kun je mijn bekkie niet noemen. Zou ik ooit op mijn mondje gevallen zijn?

 
   « Artikelen overzicht