Een jaar
Vandaag is het een jaar geleden dat ik mijn laatste glas wijn dronk. Was ik niet van plan. Het was geen krachtig wilsbesluit om een jaar geen alcohol te nuttigen. Ook voorzag ik niet hoe saai sommigen me zouden gaan vinden. Wat ik al helemaal niet kon vermoeden was hoe snel bepaalde maaltijden en gesprekken zijn afgelopen als ze niet overgoten worden met spiritualia. En ik ben van mezelf al kortaangebonden. Gevalletje opgelopen genen. Dus een alcohol-loos bestaan levert een zee van tijd op. Om nog maar te zwijgen over de helderheid en de innerlijke rust. Maar dat is wat moeilijk om kort en bondig uit te leggen. Ik had er helemaal geen woord aan vuil willen maken. Het is iets anders wat me in dit proces frappeert. Het welbekende dilemma van wel of geen glas wijn nemen verliet me gewoon. Alsof het buiten me om ging. Nu ik alweer een bericht lees over de woedende talkshowoorlog waar vandaag de ene partij het nu eens van de andere ‘wint’ zie ik hoe vruchteloos vechten is. Ons koude willen levert slechts meer weerstand op. Terwijl overgave ruimte vrij maakt voor speelse nieuwsgierigheid. Wat gaat de talkshow, de tegenslag, de wijnloosheid met me doen? Taoïsten noemen dat wu wei; doen door niet te doen. Het leven niet forceren. Saaiheid blijkt verrukkelijk. Verder niks bijzonders te melden vandaag.