Erfenis
‘Jij moet meer minnaars nemen.’ Ik schep er een merkwaardig genoegen in die woorden op te schrijven. Het waren haar laatste woorden voor mij. Christiane Berkvens stierf niet lang na onze ontmoeting. Ze wist dat ze zou gaan. Deze spirituele vrouw heeft talloze mensen geïnspireerd. Ze voelde als een zuster die ik zelf niet heb. Vanaf de dag dat ze hoorde dat ze ongeneeslijk ziek was hield ze een dagboek bij. Binnenkort komt dat uit. Haar oudste zoon vraagt nu of ik tijdens de presentatie van dit boek kom vertellen wie ze was. Ze schijnt zich aan mij getoond te hebben zoals ze zelden deed. Dat raakt me. Niet zozeer vanwege de eer. Maar om het feit dat velen haar zagen als een heilige, terwijl ze ook zo’n speelse meid was. Zelf heb ik een klein fobietje: ik ben bang voor applaus en voetstuk omdat we gesneden beelden van elkaar maken. Denkend aan Jezus weet ik dat menig Halleluja onverbiddelijk eindigt met een kruisiging. Dat kun je bijvoorbeeld goed zien op Facebook. Als ik daar iets joligs beweer blijken pek en veren onder handbereik te staan. Daarom speel ik graag het aloude spel TerugNaarStart. Ik hou ervan om af en toe ‘BOE!’ te roepen. Net als Christiane. Zij deed dat vooral bij wie oren had en horen kon. Ik zal haar erfenis naar buiten dragen.