Kaasschaaf

Al tien jaar nemen gasten van de Verwondering een tekst mee waar ze inspiratie of troost uit putten. In de loop van een leven veranderen die woorden vaak van kleur en winnen aan diepte. Neem bijvoorbeeld de beroemde en bij de Verwondering vaak aangehaalde brief van de Duitse dichter Rainer Maria Rilke: ‘Men moet geduld hebben met het onopgeloste in het hart en proberen de vragen zelf lief te hebben, als kamers die gesloten zijn (..) Als men die vragen leeft, leeft men misschien geleidelijk aan, zonder het te merken, ooit op een dag in het antwoord naar binnen.’ Dit proces van ‘de vragen leven’ is velen bekend. Zo houd ik van interviewen. En toch had ik als kind de gewoonte om heel lang met een kwestie te doen, zonder iemand om een antwoord te vragen. Zo zag ik tijdens het zondagse ontbijt mijn broers steevast in de weer met de kaasschaaf. Nog geen uur later keek ik naar het kerkorgel en zag de ontelbare orgelpijpen met luchtgaten aan voor talloze kaasschaven. Wat deden die daar? Vanaf mijn derde vroeg ik me dit jarenlang twee keer per zondag af. Tot ik op een dag vanzelf het antwoord in leefde. Zo leerde ik stilletjes wat eigen wijsheid betekent. Tegelijkertijd blijkt het meest intieme en actuele vaak eeuwen oud. Dat is de magie van het geschreven woord. 

   « Artikelen overzicht