Klaarheid

Hij vertelt hoe ze als onderwijzers aan de vrije school de dag begonnen met een uitspraak van Rudolf Steiner. Een gezamenlijk uitgesproken belofte: ‘Uit de wereld van de geest is dit kind afgedaald tot u. Gij hebt zijn wezen tot klaarheid te brengen, van dag tot dag, van uur tot uur.’ Ontroerend, zo’n dagelijkse herinnering aan je roeping; trouw te zijn aan het kind dat jou is toevertrouwd. Aan de manier waarop hij de gelofte uitspreekt, hoor ik dat hij die zin vroeger vaak heeft herhaald. En nu is hij mijn collega in het hospice. De kinderen die ooit zijn afgedaald uit de wereld van de geest, talmen hier op de drempel van de eeuwigheid. Vandaar dat dit een bijna-thuis-huis wordt genoemd. Is het wezen van deze mensen hier op aarde tot klaarheid gekomen? Heeft hun ziel helder mogen schijnen? Kunnen wij van uur tot uur nog iets voor ze betekenen? Ik zie aan mijn collega dat dit avontuur hem net zo bezielt als dat van vroeger, met die tot hem afgedaalde kinderen. Zijn nabijheid is een zegen. Vaak zijn we gul in datgene waar we zelf zo naar verlangen. Hoe is het met ons eigen wezen? De adventstijd breekt aan. God wordt mens en daalt als kind af tot ons. Misschien wel om zich aan ons toe te vertrouwen. Uit wederzijds verlangen naar nabijheid.

   « Artikelen overzicht