Naar binnen
Ooit vertelde een vrouw me dat ze als klein meisje, tijdens een wandeling met haar vader, eens getuige was van een jager die een wild zwijn doodschoot.
Geschrokken vroeg ze aan haar vader: ‘Mag dat?’ Waarop haar papa haar een belangrijke levensles leerde waarmee ze tot op hoge leeftijd een gerenommeerd kinderpsychologe zou worden: ‘Het gaat er niet om of ik vind of dit niet mag, het doet er ook niet toe of de politie het verbiedt. Waar het op aankomt, is of jij zelf vindt of dit geoorloofd is.’
Het meisje keerde daarop even naar binnen en kwam tot de conclusie dat haar innerlijke wegwijzer de daad van de jager afkeurde.
Hoe keek dat meisje op dat moment van inkeer? Op die vraag krijg ik vandaag antwoord. Op facebook zie ik namelijk een filmpje waarin jongetjes van een jaar of acht geconfronteerd worden met een meisje.
Hen wordt gevraagd het meisje te omschrijven en haar wang te aaien. Vervolgens krijgen ze de opdracht haar te slaan. En dan gebeurt het: hun blik keert naar binnen, ze onderzoeken zichzelf en komen allen tot de conclusie dat ze het meisje niet gaan slaan.
Het aarzelende zelfonderzoek en de daaropvolgende stelligheid van de jongetjes is hartverwarmend om te zien.
Blijkbaar is er in ons een innerlijk weten geplant. Laten we die wijsheid in onszelf begroeten en opdelven.
(Column NCRV-gids)