Opsteker

Tijdens de opnamedag besluit onze laatste Verwonderingsgast zijn betoog met: ‘Er zijn twee groepen mensen. Degenen die hun pijn doorgeven aan de wereld en zij die dit niet doen. Ik probeer dagelijks bij die tweede groep te horen.’ Een krachtige samenvatting van ons sociale verkeer. Want misschien worden huiselijk geweld, oorlog en relatiestress inderdaad veroorzaakt door de neiging om onze kwetsuren op de buitenwereld te projecteren. De jij-bak. Onze gast probeert dagelijks dit gedrag achterwege te laten. Een loffelijk streven. Ik zou puur voor de lol, bij wijze van experiment, nog een stap verder willen gaan. Laten we eens proberen om dagelijks op speelse wijze ergens een compliment te droppen. Het is toch veel leuker om iemand te begroeten met het Hooglied: ‘Zoet is de geur van je huid, je naam is een kostbaar parfum!’, dan met: ‘Je bent een half uur te laat!’ Beledigingen blijven weliswaar veel langer hangen dan een opsteker, maar complimenteer gewoon onverstoorbaar door. In de laatste week van zijn leven hield mijn beste vriend van 89 mij op straat staande en zei: ‘Jij bent van God gezonden.’ Die zin ben ik nooit meer vergeten. Dit duurzame compliment is bij het verstrijken van de tijd in mij uitgegroeid tot een complete zalving. Zover hoef je dagelijks niet te gaan. Iets als ‘Wat heb je sprekende ogen’ kan ook al wereldwonderen doen.