Overwonnen
Tussen alle bedrijven door lees ik de vuistdikke biografie van Godfried Bomans. ‘Vleugelman’ is het knappe monnikenwerk van Gé Vaartjes. Bomans verlangde zijn hele leven naar het paradijs van zijn jeugd. Als klein jongetje stond hij in de tuin en had het gevoel dat hij alles begreep. In hem groeide het troostrijke besef dat er achter alle gewoonheid een andere wereld schuilde, waarvan de dingen slechts de buitenste kant waren. Een paar jaar later had de jonge Godfried eenzelfde ervaring. Voorwerpen hadden geen naam meer. Hij zag alles voor het eerst, ‘als een pasgeborene.’ Altijd bleef Bomans zoeken naar een wereld zonder etiketten die wij overal op plakken. Aan het eind van zijn korte leven kwam Godfried erachter dat die naamloze lichtheid ook in het hier en nu te vinden is. Een beroemde uitspraak van hem is: ‘Humor gaat verder dan ernst, want humor is overwonnen ernst.’ Eigenlijk heb ik het veel te druk om te lezen. Ik loop met het dikke boek door de kamer. In mijn andere hand heb ik een stapel losse bladmuziek. Even opschieten. Dan dwarrelen de ontelbare vellen op de grond en verdwijnen onder de kast. Wat een onoverzichtelijke puinhoop. Weg zorgvuldige dag-planning. Welkom on-geëtiketteerde vrijheid. Knielend bij de kast mag ik kiezen tussen chagrijn en verwondering. En ik kom niet meer bij van het lachen. Humor is overwonnen ernst.