Ruitje
Ooit belde de rector van onze middelbare school mijn moeder: 'Uw zoon Wim heeft een klasgenoot door een ruit gedrukt.' Mijn moeder reageerde zangerig: 'Ach, weet u het zeker?' Waarop de man bars vroeg of ze soms vond dat haar zoon daar te goed voor was. 'Welnee', antwoordde mijn moeder. 'Ik ben blij dit te horen!' Haar tweede zoon vond ze wat al te aangepast. Vandaar haar opgetogen reactie.
Dit verhaal inspireert me nog steeds. Momenteel, nu ik in de rouw ben troost het me zelfs. Ik moest er deze week aan denken omdat ik werd 'afgewezen' voor een of ander televisiekwisje. De redactie had besloten bij nader inzien geen BN’ers te willen. Voor het eerst van m'n leven hoorde ik dat ik kennelijk een BN'er ben. En dat ik daarom toch niet welkom was. Wat knapte ik op van deze heerlijke omkering! Spiritualiteit is levenskunst die omvormend werkt. Snakken we daar niet allemaal naar? Neem maar een vel papier, rol het stevig op, en laat het los. Het blijft een beetje in de plooi. Zo verkromd leven we vaak, in andermans agenda, met regels die niet van ons zijn. Rol het blad vervolgens eens de andere kant op. Uit de plooi. Rouw doet wonderen met een mens. Het is of ik opnieuw geboren word.