Tranenkamertje

Gedurende de periode tussen het overlijden van paus Franciscus en de verkiezing van paus Leo XIV waren mijn katholieke collega’s zeer druk in de weer. Ze deden op tv, radio, via social media en ook via podcasts dagelijks verslag van de spannende gang van zaken in Rome. Omdat ik iedere dag de Pauscast mocht monteren, is mijn katholieke kennis in korte tijd behoorlijk bijgespijkerd. En er is een ontroerend beeld van een terloops genoemd feit in me achtergebleven; het tranenkamertje. Zo wordt de sacristie genoemd waar de nieuwgekozen paus als eerste naar toe moet, omdat daar drie witte soutanes hangen, in de maten S, M en L. Deze ruimte wordt het tranenkamertje genoemd, omdat paus Gregorius XIV er in 1590 na zijn pausverkiezing tranen huilde om het lot dat hem beschoren was. Daar zit je dan. ‘Another nice mess you’ve gotten me into!’ zei Oliver Hardy vaak tegen Stan Laurel. Zou dat het gevoel van een kersverse paus zijn? Het Gethsema dat in ieder leven langskomt. De stilte voor de storm, voor het moederschap, de scheiding, de topbaan, het verlies, voor het opstaan zelfs. Niet mijn wil, maar de uwe. Wat een weldaad zou het zijn om regelmatig en rustig in die tussenruimte te durven verblijven. Laten we onze innerlijke tranenkamer eens van het angstvallige slot halen en ervaren hoe goed het daar toeven is.