Voorbereid

Sinds twee van m’n vierhandige vrienden zijn gaan hemelen is de stok achter de deur ook heengegaan en staat het verlaten vleugeltje er wat beteuterd bij. Heel jammer natuurlijk. Op den duur wordt zo’n toch best kamerbreed instrument voor een bescheiden vissershuisje een soort monster. Ik ben niet van m’n paard gevallen en toch voelt het alsof ik er te laat weer opgeklommen ben. Bij versloffing durft een mens op den duur niks meer. Wie kent het niet? Kater Wolfje is allang blij. Hoewel hij in alle opzichten het ideale samenlevingswezen is, is er toch sprake van een klein fabrieksfoutje. Zodra ik richting vleugeltje loop kijkt meneer verstoord op, hoe lang dat ook geleden is. Olifantengeheugen. Ik wou dat ik dat had als ik naar de krentenbrij aan noten kijk. Als ik dan plaats neem en bedremmeld een toets beroer begint de kater luidkeels te protesteren. Houd ik vol, dan loopt hij gedecideerd richting luikje, kijkt nog een keer woedend om en zoekt dekking in de regen. Zodra hij de pianokruk weer hoort verschuiven ten teken dat ik het paardklimmen opgeef, komt ‘ie weer binnen. ‘Stel dat het m’n vak was en ik er brokjes mee verdienen moest?’, redeneer ik wanhopig. Kan hem niet schelen. Nu is een cellist in aantocht die hier zijn opgelopen coronastrijkschroom denkt te kunnen overwinnen. Ik bereid Wolfje voor. Hij werpt me de beruchte blik toe: ‘Wolfje voorbereid. Bereid je voor!’